Oostenrijk en Duitsland

Oostenrijk en Duitsland

Hallo allemaal,

Eindelijk weer een nieuwe update die wat lang op zich hebben laten wachten, we hadden de laatste 7 dagen gewoon geen internet, welkom in de westerse wereld. In “oost Europa” was het nooit een probleem maar de laatste tijd is dat toch anders, maar vandaag lukt het weer eens. We zitten al weer in Duistland, in Höchstädt aan de Donau, dus al weer redelijk dicht bij huis. Dat betekend trouwens niet dat we nu in een rechte lijn naar huis fietsen en in 2 weken thuis zijn, we gaan nog een mooie route uitstippelen, waarschijnlijk via Zwitserland en Frankrijk, en nemen de tijd die we nog hebben:) Nu eerst onze ervaringen van de laatste week,
Na de eerste 40 sensationeel mooie kilometers langs de Enns zijn we de Enns voor ongeveer 200 km blijven volgen. En ook het vervolg was ontzettend mooi al wordt het landschap wel steeds minder ruig, de laatste 20 km is het nog licht heuvelachtig. Op 24 Augustus hebben we overnacht in Kirchenland na die eerste heerlijke dag langs de Eens en met de gedachte dat de volgende etappe onze benen wat rust zouden krijgen. De volgende morgen ging echter meteen van start met een kort maar fel klimmetje en na 3 van dat soort klimmetjes kregen we toch het gevoel dat we het niet voor niets gingen krijgen vandaag. Jen maakte, toen nog lachend, de opmerking dat vanaf nu alleen maar bergaf rijden zou worden, maar dat liep toch even anders. Rond een uur of 12 hadden we er een 35 km op zitten en begonnen het al aardig zat te worden, het was ook nog 35 graden die dag, dus even gestopt voor een drankje en om de kaart te bestuderen. 12 km verder, op de kaart en via de gewone weg, zou er een camping zijn dus dat leek ons een leuk doel voor die dag. Alleen na het drankje zijn we de Radweg weer gaan volgen, dus niet de gewone weg, en ging het meteen weer redelijk steil naar boven en er kwam maar geen eind aan. Je kunt beter een stevige pas op fietsen dan weet je dat je bijvoorbeeld nog 11 km moet, maar met die “kleinere” klimmetjes zijn vaak steiler en weet je nooit hoelang die zijn, bij elke bocht denk (is meer hopen) je dat er bent, dus wordt je wel 10 keer, of meer, teleurgesteld. Er is niets beter om de moraal te knakken dan teleurstellingen en dat gebeurde dus ook vandaag. Na uiteindelijk de top van dit heuveltje te hebben bereikt kwam er een scherpe bocht naar beneden en gingen we eigenlijk weer bijna terug naar het beginpunt alleen wat lager, blijkbaar om over een zeer grote rots te komen. Het vervelende was alleen dat een kilometer verder het zelfde zich weer herhaalde, dus uiteindelijk was die 12 km ook erg optimistisch ingeschat. Die camping hebben we trouwens ook niet gevonden:) Uiteindelijk hebben we rond 4 uur ingecheckt bij een leuk gasthaus in Losenstein. We hadden ons al voorgenomen om de volgende dag kort te houden, maar toen we na zo’n 25 km een hele rustige camping tegen kwamen was de keuze om er een heeeele korte dag van te maken snel gemaakt. Die hele rustige camping bleek wel heel klein er waren nog 10 andere gasten, de receptie was dicht, het was 11 uur en om 4 uur zou die pas open gaan. Er zat wel een briefje op de deur dat we vast een plekje konden zoeken en registreren kwam later wel, dus ons tentje opgezet en naar de buren voor een drankje. Dat was een wedstrijd midgedgolf baan, O, sorry, minigolf baan, een belevenis op zich. Hier lopen de mensen met 3 sticks, zullen wel clubs heten, en een koffer met verschillende ballen, allemaal gesorteerd op “snelheid”, en dan denk je aan een paar ballen, maar in zo’n koffer gaan 200 verschillende ballen en de meeste spelers hebben dan ook nog een tas er naast waar er nog minstens zo veel in zitten. Na het eerste drankje wilde ik een foto maken en raak aan de praat met een man daar. Hij laat ons nog een speciaal balletje zien van de Nederlandse wereld kampioen en heeft ook veel uitleg over de sport gegeven. In Oostenrijk zijn er zo’n 2000 geregistreerde spelers en in Duitsland wel 18000, dus toch ook weer geen kleine sport. Deze man bleek trouwens een echte prof, deed niets anders en was met zijn club team 8 keer wereld kampioen geweest, dus we hadden de juiste te pakken voor een praatje. Ondertussen die spelers maar oefenen voor een groot toernooi dat weekend (de grote prijs van de stad Steyr), 10 keer baan een, 20 keer baan 2, baan 2 was blijkbaar een moeilijke, maar de meeste ballen met een “hole in one”. Ongelofelijk, wat je al niet tegen komt op een fietsreis. Na een uurtje terug naar de camping wat een verzameling speciale figuren bleek te zijn, een “artiest” met zijn vrouw die van alles aan het oefenen was, onder anderen lopen op het slappe koord wat nog niet zo heel goed ging. Meestal viel hij er na een paar seconden van af en ging dat slappe koord richting kruis, dat hoorde dan ook de hele camping. Verder was er een Oostenrijker met een lampenkap op zijn hoofd tegen de zon, met hond en kat, aardige man maar een beetje vreemd. De eigenaar was ook een bijzondere man, maar ook hij was wel aardig. De camping lag direct aan de Enns en daar toch nog heel even in gezwommen, was erg koud maar met buiten 37 graden wel heerlijk verfrissend. De volgende dag weer uitgerust verder, maar hadden eigenlijk het moeilijke deel van de Enns gehad en zijn rustig richting de Donau gefiets. In de stad Enns kregen we weer ons eerste buitje sinds lange tijd dus snel een onderkomen gezocht. De meeste hotels/pensions daar zijn vrij duur, maar wij hadden geluk, een leuk kamer (met zitje buiten) op 50 meter van het mooie centrale plein van Enns. Heerlijk geslapen!! Daarna kwam een bekend gedeelte van de Donau dat we ook op de heenweg gereden hebben. Is nog steeds mooi, maar niet nieuw meer, bij Passau kwamen we bij een bekende camping al snel aan de praat met Ester en Roland die hadden net een fietsvakantie achter de rug en gingen de volgende dag met de auto naar huis, dus even zitten kletsen, eten bijna vergeten, en na een paar flessen wijn en most (lokaal drankje) zijn we onze tent in gerold en de volgende dag nog maar een dagje op die camping gebleven, de boete voor een gezellige avond:) Daarna eigenlijk snel doorgereden naar Kelheim om vanaf daar het laatste stuk van de Donau aan te pakken. Net voor Kelheim, in een pensionnetje bij het ontbijt, een Nederlandse fietser tegen gekomen die ook al 4 maanden onder weg was en dit elke zomer doet. Deze keer was hij naar Griekenland gefietst, doet zo’n 120 km per dag (iets meer dan wij), maar hij was ook pas 69, dus wij hebben nog een jaar of 15 om te trainen. Door zo’n gesprekje werd ons vertrek die dag wat later, maar was wel leuk om met zo’n man even door te praten. Een dag later hadden we trouwens weer een andere mooie ontmoeting, we wilde even wat eten in een restaurantje en dat was erg goed, maar toen we wilde afrekenen raakte we aan de praat met de eigenaar/kok en zijn vrouw, ook dat duurde even, na een bezoek aan zijn schietkelder, foto’s kijken, verschilde snapsjes, zijn we uiteindelijk “los” kunnen komen en teruggelopen naar onze kamer. Zoals gezegd, vandaag hebben we weer eens internet en ook nog de tijd, vandaag was een ochtend met heel veel regen en om 11 uur hebben we het “opgegeven”, het verlangen naar een warme douche won het van de gedachte nog een paar uur door te moeten fietsen, vreemd hé? Dus vandaag alles weer even bij werken. Het plan is nu om dan via Zwitserland en Frankrijk richting huis te gaan fietsen, maar dat is nog wel zo’n 1500 km, dus we zijn er nog niet. Het vervolg horen/lezen jullie de volgende keer.

Groetjes van Jen en Wim