Oostenrijk

Hallo allemaal,

Weer een volgend hoofdstuk en deze keer iets sneller. Het vorige verhaal hadden wegeschreven net onder de top van de Jezersko pas, maar we hadden toen geen internet. Nu zitten we in centraal Oostenrijk en 3 berg passen verder. We hebben lang zitten denken en zoeken hoe we vanuit Kroatië naar het noorden zouden fietsen en uiteindelijk gekozen om via Slovenië en Oostenrijk te gaan. Dat blijkt een uitstekende keuze te zijn geweest. Onze ervaringen van Slovenië zijn bekend, maar Oostenrijk is ook een topper!! Hier onze belevenissen van de afgelopen week.
De laatste 6 km van de Jezersko pas was behoorlijk stevig, eerst 2 km normaal klimmen, maar dan 4 km tussen de 8 en 10 % naar 1218 meter. We waren vroeg opgestaan en snel op de fiets, buiten was het nog lekker koel en met een aantal korte stops om de spieren wat op adem te laten komen, waren we toch redelijk snel boven. De afdaling was werkelijk fantastisch, mooie uitzichten, mooie gladde weg en via tientallen haarspeldbochten naar beneden, dat was 10 km optimaal genieten. Daarna nog een km of 30 doorgereden en neergestreken op een mooie camping. Toen bleek dat ze daar ook een whirlpool, een verwarmd zwembad en sauna hadden zijn we maar 2 dagen extra gebleven. Het was er trouwens ook erg gezellig. De avond en nacht voor we weg gingen heeft het trouwens ontzettend geonweerd in onze omgeving, met zeer zware wind, hagel en regenbuien, maar wij hebben er alleen wat regen van gekregen de rest hebben we langs horen trekken. Enorm zware klappen op niet al te grote afstand. Dat betekende wel dat we de tent drijfnat hebben moeten inpakken, maar dat is alweer goed gekomen. Het inpakken ging trouwens toch niet zo snel want er kwamen steeds wel even campinggasten beurten, ik denk dat er wel 20 zijn langsgekomen, dus weer even een babbeltje en weer verder, wel erg leuk. Rond half 11 waren we eindelijk “los” en zijn Lavantradweg gaan volgen. Een prachtig fietspad, vrij van auto’s, dat door een schitterend landsschap slingert, wel regelmatig felle klimmetjes, maar nooit te lang. In het leuke plaatsje Lavamüd overnacht en de volgende dag begonnen aan de volgende pas, deze keer moesten we van 300 meter naar bijna 1000 meter, weer ongeveer het zelfde als de vorige pas, een rustig begin met een venijnig einde. Onderweg is Jen in haar hand gestoken door een wesp, tijdens het fietsen zijn die vrij lastig en ze wilde hem wegslaan, maar is toen in haar fietshandschoen gekomen. Daar heeft ze 2 dagen flink last van gehad. Die wespen zijn er hier erg veel en zijn ook nog agressief, iedereen klaagt er hier over. Maar goed, wij verder en op naar de laatste pas van 1274 meter, deze was eigenlijk vrij makkelijk, een lange maar rustige klim, ik denk niet dat het boven de 5% is uitgekomen, dus met een voldaan gevoel ook de Triebener pas beklommen. De afdaling was niet zo rustig, dat ging met gemiddeld 12 % naar beneden, eerst een kaarsrechte weg van 2,5 km recht naar beneden en dan langs een steile rotswand met haarspeldbochten, dus vol in de remmen maar adembenend mooi om zo te fietsen. Eigenlijk zouden we nog een pasje krijgen, maar na een gesprekje met wat andere fiesters hebben we besloten de Ennsthalradweg te gaan volgen en daar hebben we geen spijt van! De Enns is hier een wilde rivier (niet al te groot, maar zeker geen beekje) die doorgang heeft weten te vinden tussen enorme rotsmassieven van zo’n 2000 meter door. Dat betekend veel stroomversnelling en halve watervallen tegen de achtergrond van prachtige ruige bergen. Om daar langs te fietsen is echt prachtig, gedeeltelijk gaat dat over een vrij fietspad en gedeeltelijk over een rustige weg. En met rustig bedoel ik het verkeer, want ondanks dat we stroomafwaarts fietsen, dus naar beneden, hadden we over 30 km toch nog 500 klimmeters te overbruggen, het adembenemend in twee opzichten. Een echte aanrader voor wie een mooie fiets route wil; ga fietsen van Admond naar Altenmarkt langs de Enns. Wij mogen nog een 130 km langs de Enns blijven fietsen, maar zo mooi als de laatste 30 km zal het wel niet blijven, maar dat de volgende keer. Conclusie, met ons gaat het fantastisch en het lijkt wel of het steeds mooier wordt. Elke keer denken we mooier kan niet en elke keer worden we weer verrast. Trouwens, over mooi gesproken, in Oostenrijk heeft men ook een hele slechte zomer, maar sinds wij de grens zijn overgekomen heerst er hier een hittegolf, de laatste dagen ligt de temperatuur boven de 35 graden, dus weer vroeg op de fiets en op tijd stoppen, na een buitje tijdens het fietsen in zuid Italië, dat was begin juli, hebben we weer alleen maar zon en warm weer met af en toe een onweersbuitje in de avond, dus ook daar hebben we niets om over te klagen. Als het weer ons zo blijft vergezellen krijgen we in Nederland de warmste november maand ooit:)
Tot de volgende keer.

Jen en Wim