Kroatië en Slovenië

Milka

Kroatië en Slovenië,

Hallo allemaal, weer eens een update. Deze keer uit (net nog) Slovenië, we zijn vandaag aan de beklimming van een Karawanken pas begonnen, maar 5 km voor de top op ongeveer 1000 meter, en net voor de grens met Oostenrijk, kwamen we zo’n leuk pensionnetje tegen dat we hebben besloten om een dagje te blijven. Het uitzicht is overweldigend! We kijken vanaf het balkon naar een rost massief van 2500 meter, erg ruig en heel dichtbij. Helaas hebben ze hier geen internet, dus wanneer ik dit op de site kan zetten is nog een vraag, maar als je dit leest is dat dus ook gelukt:) Nu “even”het verhaal van de af gelopen twee weken. Bij ons laatste verhaal waren we neergestreken op een camping in Kroatië en we hebben daar een dag of 10 gestaan. Heerlijk eten, drinken, zwemmen en slapen, zo als gezegd, een paar dagen vakantie. Maar na het posten van ons verhaal bleek dat er nog meer bekenden in Istrië zaten, dus de 2de dag gezellig met Ferrie en Inge, Jen haar broer, en kinderen bij gekletst onder het genot van een drankje en een etentje. Een paar dagen later het zelfde gedaan met Rik en Irma, oude vrienden uit Utrecht, en kinderen op de zelfde locatie, aan de haven van Rovinj. Erg gezellig allemaal en ook leuk weer eens wat bekenden te zien, we hebben er erg van genoten. Verder eigenlijk weinig uitgevoerd. Wel wat reparatie werkzaamheden moeten uitvoeren, want de stokken van de tent begonnen spontaan te breken, we hebben wel 2 reserve stokken bij ons, maar 4 maal een breuk was toch iets te veel van het goede. Uiteindelijk maar een stukje van die gebroken stokken afgezaagd (even een ijzerzaag geleend) en dat werkte uitstekend. Alleen moet dit niet te veel gebeuren want de tent is al niet al te groot en wordt zo steeds kleiner. Moeten we het bij thuiskomst nog maar eens met de leverancier over hebben. Op dinsdag 9 augustus hebben we ons boeltje weer ingepakt en zijn we richting Slovenië gaan fietsen, alleen de smalle weg langs de kust was zo ontzettend druk met vakantie verkeer, dat we dat stuk in 2 delen hebben gedaan. Het was echt vervellend rijden, zeker op wat steilere hellingen waar wij maar een km of 10 halen, met die mensen die weer eens een caravan achter hun auto hebben hangen en niet echt de breedte van dat ding kennen, maar ik heb mijn spiegeltje nog, dus het is goed gegaan. Na het eerste traject hebben we een nachtje op een camping bij Porec gestaan en dat was wel de mooiste plek tot nog toe deze reis. Echt op 5 meter van de Adriatische zee, niets voor ons, en een mooi uitzicht naar Vrsar, een plaatsje 5 km veder op. De foto’s spreken boekdelen. De volgende dag de kustweg verder afgereden en weer ons intrek genomen bij optimistische Walter, het hotelletje waar we ook een week of 2 geleden hadden overnacht. Die was blij verrast ons weer te zien en toen er ook nog een andere gast een kamer boekte was helemaal het hek van de dam, zijn business was booming, dus zijn optimisme was nu helemaal niet meer te temperen. Had ie ook wel nodig, want tussendoor was hij wat aan zijn auto aan het sleutelen en later op de avond kwam de mededeling dat hij hem waarschijnlijk nu helemaal vernield had, maar hij bleef lachen. Daarna zijn we Slovenië in gefietst, een verademing, direct mooie fietspaden waar de weg wat aan de drukke kant was en anders heerlijk rustige en goede wegen. In kroatie hadden we al een aantal keer bij een “VVV” naar fietsroutes gevraagd, maar verder dan een kaartje van de omgeving (straal van 20 km) kwam men niet, maar bij het eerste tourist office in Slovenië werden we volledig ingelicht en kregen we (gratis) kaarten van heel Slovenië, ook erg vriendelijk allemaal. Na eerst een km of 40 langs kust te hebben gefietst, zijn we bij het plaatsje Koper de binnenlanden van Slovenië in gefietst. Dat zou redelijk bergachtig worden, dus eerst nog even goed ingeslagen bij de plaatselijk super, Muesli repen, bananen en dat soort dingen. Je weet maar nooit wanneer de volgende gelegenheid zich voor doet. Achteraf natuurlijk niet nodig! Voor we aan de eerste klim konden beginnen, had ik ons eerste ongelukje van deze reis, bij een fietsoversteek plaats lette ik te veel op Jen en een grote vrachtwagen waardoor ik een groot betonblok niet had gezien. Het ging maar heel langzaam, maar voor ik het wist lag ik tussen de fietstassen, de fiets en de benzine brander op de weg. Ik had er geen schrammetje aan overgehouden, maar aan de fiets moest toch wel even gesleuteld worden. Na een half uur zat alles weer op zijn plaats en konden we weer verder. De eerste klim ging direct van zee niveau naar zo’n 400 meter, maar heel geleidelijk, heerlijk rustig naar boven rijden. Dat is eigenlijk wat we overal in Slovenië zijn tegen gekomen, veel bergen, maar niet te stijl en over hele goede wegen. Het land is verzorgd, mooie huizen ook, en welvarend, ten minste waar wij door zijn gekomen. Onze route is globaal via Koper, Postojna, Cerknica, Ljublana en Kranj naar Oostenrijk gegaan. Een aantal keer zijn we bij de 800 meter grens geweest om dan weer naar 1 of 200 meter af te dalen, maar meestal goed te doen (zeker de afdalingen), een enkele keer was het echt even zwaar. Slovenië is ook echt een fiets en motor land, Overal zie je veel fietsers en er zijn zo’n 150 uitgezette fietsroutes. Erg verrassend allemaal. Ondertussen gaan de hoogte meters wel door en gaan we morgen waarschijnlijk over de 20 duizend, ja ja we hebben al 20 km de lucht in gefietst, en Jen maar zeggen dat ze niet van bergen houd. Dat veranderd trouwens snel want de beloning is hier wel erg groot, het landschap is zo mooi. We raden iedereen aan hier toch maar eens te gaan fietsen of motorrijden (met de auto mag natuurlijk ook), Slovenië heeft echt wat te bieden. Ook de 6 duizend km grens wordt morgen geslecht, ook weer een mijlpaal. Al dat heeft wel tot gevolg dat onze fietsen aan een grote onderhoudsbeurt toe zijn, we hebben een gebroken spaak die gerepareerd moet worden, de remblokjes worden slechter en de achter versnelling van Jen heeft wat afstel problemen, dus dat gaan we in Oostenrijk oplossen. Morgen gaan we dus verder naar Oostenrijk waar we hopelijk weer op campings kunnen verblijven, dat was hier wel wat dunnetjes, maar eerst moeten we nog even verder klimmen over de Jezerko pas, het laatste stukje schijnt wat steiler te zijn, maar we hebben de tijd. Eerst nog even genieten van het uitzicht hier en dan weer verder, dat verveeld nog steeds niet of misschien bevalt het wel steeds beter:)

Tot de volgende keer,

Jen en Wim