Turkije, Griekenland en Italië

Hallo allemaal,

Hier weer een nieuwe update, deze keer vanuit Bari in Italië. Zoals vorige keer al verteld wilden/konden we niet verder naar het oosten en dachten we eraan om richting Italië te gaan. 5 weken Turkije is ons uitstekend bevallen, de mensen zijn ongelofelijk vriendelijk, wat een gastvrijheid en behulpzaamheid, maar het fietsen daar is niet echt fantastisch, over grote 4 baans wegen. Dus besloten om met de bus naar de kust te gaan en daar een boot te nemen naar Italië, kunnen we ook weer kamperen waar we echtweer naar uit kijken. Daar over straks meer, eerst bij het begin beginnen. Op zaterdag ochtend hadden we Claudia en Remco naar het vliegveld gebracht en op het moment dat we terug in ons hotel waren hadden we direct het gevoel dat Cappadocië klaar was, we hebben er een heerlijke tijd gehad, maar nu was het genoeg geweest, we komen er zeker nog eens terug. Op zondag naar het bustation gegaan om te kijken wanneer we een bus richting Ismir konden krijgen waar ook onze fietsen in mee konden. Al bij de tweede maatschappij was het raak, zondag avond om 10 uur konden we mee, iets sneller dan verwacht, dus direct met de voor bereidingen begonnen en hier en daar vast afscheid genomen. Daarna nog een hapje eten in ons favoriete restaurant en dan afscheid nemen van Sergio, de eigenaar van hotel Pasha Han, en zijn hulpje, moeilijk maar daarna op naar de bus. In Turkije is de bus een luxe vervoermiddel en is alles tot in de puntjes geregeld, keurige nieuwe bussen ieder met eigen audio/video set voor films, TV en muziek. Genoeg hulp om de bagage, in ons geval de fietsen en alle bepakking, keurig en voorzichtig in de bagageruime te stallen, een drankje onderweg en ook nog genoeg stops, op prachtige parkeerplaatsen met alle voorzieningen, om wat te kopen of de benen te strekken. Bij iedere stop worden alle bussen compleet gewassen en zien ze er weer als nieuw uit, daar kan Nederland nog wat van leren. Vanaf Gerome naar Izmir is zo’n 11 uur “bussen”, dus nog best wel een lange zit, maar van slapen kwam toch niet echt veel. Rond een uur of 9 kwamen we in Izmir aan, een redelijk stadje met 4 miljoen inwoners, op het bus station. Een vrij hectisch gebeuren, dit busstation had 150 terminals voor komende en vertrekkende bussen, het was er nog al druk! Om de boot te kunnen nemen moesten we naar Cesme, een plaatsje 70 km van Izmir, maar het busstaion was aan de “verkeerde” kant, dus zouden we de hele stad door moeten fietsen waar we eigenlijk geen zin in hadden. Na een kopje koffie ben ik op onderzoek uitgegaan om te kijken of we dat ook niet per bus konden doen. Ook dat was vrijsnel voor elkaar, alleen een probleempje, de bus ging over 7 minuten, Jen zat nog ergens aan de koffie, we moesten nog afrekenen, naar terminal 141, fietsen afladen en in de bus. Met hulp van al het personeel en drijfnat van het zweet (het was niet echt koud) reden we precies optijd richting Cesme, was achteraf geen 70 maar 120 km en door bergachtig gebied, een goede keuze die bus! In Cesme zouden we de volgende dag op “bootjacht” gaan, maar zijn toch even bij de haven wezen kijken, moet je natuurlijk niet doen!! We raakte in gesprek met een vriendelijk Turk en een half uur later waren we in het bezit van een ticket naar Chios (op een van de Griekse eilanden) en voor die zelfde avond een ticket voor de nacht boot naar Pireus (de havenstad van Athene). Dus in Cesme even wat gedronken en naar de haven, door de douane en naar de boot, ja hoor, de San Nicolas, voor een tochtje van een uur naar Griekenland. In Chios, Griekenland, snel wat gegeten en tijdens het eten kwam onze enorme ferry al aan. En groot schip met 8 dekken, voor ons de eerste keer, dus best leuk. We hadden dekstoelen, geen cabine, maar dat waren volgens de verkoper vliegtuig stoelen waarin je heerlijk kon slapen en daar waren we wel aan toe na een nacht bussen zonder slaap. We vonden het wel wat gek dat er veel mensen met slaapzakken en matrasjes aan boord kwamen, maar we kwamen er al snel achter dat die “vliegtuigstoelen” toch niet zo gemakkelijk waren, overal lagen mensen op de vloer te slapen. Wij hebben uiteindelijk ook nog even onze ogen kunnen dicht doen, door op de grond te gaan zitten en met het hoofd op de stoel, zie je het voor je, wat hebben we gelachen. Om half 7 ’s ochtends kwamen we in Pireus aan en het was daar al een drukte van je welste, een echte grote Griekse havenstad met al druk verkeer. Na 2 nachten bijna geen slaap besloten om toch maar een rust dag in te lassen en een hotelletje te zoeken. Net buiten het centrum een erg leuk hotelletje aan de kust gevonden met een echt fantastisch uitzicht. Even wat gedronken en rond 9 uur ’s morgens toch maar even onze ogen dicht gedaan, daar na even gewandeld, op het balkon wat gegeten en weer op tijd naar bed, de volgende dag moesten we weer verder richting Italië. We dachten een boot in Pireus te vinden die ons naar Brindisi zou kunnen brengen en de volgende morgen, bij het eerste boekingskantoor hadden we al geluk, dachten we, bij alle andere concurenten konden we alleen vanuit Patra, maar hier konden we direct vanuit Pireus naar Bari, even boven Brindisi, dus boeken maar. De man moest toch even bellen of de fietsen wel mee konden en uit dat gesprek maakten we op dat we ook hier vanaf Patra zouden moeten vetrekken en na lang doorvragen bleek dat ook het geval, dus bij deze man toch maar niet geboekt!! Voor ons betekende dat wel dat we eerst naar Patra moesten, vanuit Pireus vertrekt er geen boot naar het buitenland. Nou ligt Patra zo’n 250 km verder en natuurlijk ook weer wat stevige bergjes onderweg, dus al snel besloten dat ook dit weer met de bus zou moeten. In Turkije was de bus prima geregeld, maar nu zaten we in Griekenland:) Navraag leerde dat het busstation 20 km buiten de stad lag en een vriendelijke Griek had ons uitgelegd hoe we moesten rijden en had in het Grieks ook nog een briefje geschreven dat we onderweg aan voorbijgangers konden laten zien, voor het geval zij geen Engels konden. Het eerste stuk ging nog goed tot dat we de afslag richting snelweg moesten nemen, toen gegonnen we toch wat te twijfelen. Bij een Olimpisch stadion de weg gevraagd, de man kon goed Engels, en die vertelde ons dat we inderdaad de snelweg op moesten, er was geen andere weg naar het busstation. We vroegen nog of dat wel mocht met de fiets, maar dat was een wat domme vraag, in Griekenland weten alleen de rijinstructeurs de regels, die rest doet wat ze goed vinden, dus wij dan ook maar, dat heet aanpassen. Jen noemt dat grenzen verlegen!! Hup, de oprit op en via de snelweg verder, wat een hectiek. Bij elke afrit en oprit moesten we dus van de rechtse baan opschuiven door het drukke en hard rijdende verkeer, maar het is gelukt, zelf een keer te veel we konden er geen genoeg van krijgen, met als resultaat een oprit tegen het verkeer in terug rijden, ze kennen hier de regels toch niet. Alleen vond Jen dit toch eigenlijk wel een grens teveel, maar we hadden geen keuze. Bij het Griekse bus station aangekomen konden we direct en kaartje kopen naar Patra, alleen…….er was geen ruimte voor de fietsen, de vriendelijke “bagage Griek” vertelde ons dat dit een bus was en geen vrachtwagen. Na wat gebel konden we met de volgende bus mee, alleen moesten de fietsen wel uit elkaar, uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn we naar Patra vervoerd. Daar aangekomen moesten we nog even een boot naar Brindisi zien te vinden, maar die was net weg, dus vandaar dat we nu in Bari zitten. Deze keer met een hyper moderne ferry en wel goede vliegtuig stoelen, alleen had de dame van het boekingskantoor, deze niet op het kaartje vermeld, dus, om de tijd (15 uur duurde deze overtocht) de doden, veel kaarten en uiteindelijk op de bank in de bar even wat geslapen (mijn eerste slaapplaats werd trouwens direct “gestolen” toen ik even opstond om Jen wat te vragen, vechten voor een beetje lig ruimte). Al met al heeft de trip van Goreme naar Bari 4 volle dagen geduurd en was een aparte belevenis, saai was het in ieder geval niet.
We zitten nu voor de tweede dag op een lekkere camping in Bari en gaan morgen weer echt fietsen!!! Het is de bedoeling dat we richting noord Italië gaan en vandaar kijken we wel, misschien Kroatië, misschien Italiaanse meren, misschien richting Frankrijk en misschien wel allemaal, we hebben uiteindelijk nog een maand of 3, tijd genoeg om er nog een tijdje van te genieten.

Bedankt voor alle leuke reacties, daar kijken we steeds weer naar uit, en tot de volgende keer!!

Jennie en Wim