Turkije (2)

Hallo allemaal,

Opnieuw “even” een update en deze keer vauit Bursa, maar daarover later. In Biga was het hotel zo mooi dat we er weer een dagje rust bij hebben genomen. Het stadje was aardig maar niet speciaal, maar het eten formidabel en het personeel van het hotel erg aardig. Op dinsdag een rustige, maar warme dag van 70 km met wat stevig klimwerk naar Banirne, waar we heel wat van verwachte. Het is een redelijk grote havenstad aan de zee van Marmara waar ook de grote cruiseschepen naar Istambul vertrekken, dus misschien weer net zo gezellig als Gelibolu. Maar helaas, een echte industrie haven stad en erg hectisch. Helaas ligt de stad op een heuvel en de haven natuurlijk (laag) aan zee, dus een erg steile afdaling naar beneden en beneden de meeste hotels vol. Dus dat werd zoeken. Uiteindelijk toch maar ons intrek genomen in een “bovenbudget” hotel. De volgende dag mochten we dus eerst die erg steile helling weer op en het was die ontzettend heet. Mijn fietscomputer is af en toe wat optimistisch (of moet ik pessimistisch zeggen) maar om 11 uur was het al 39 graden (kijk maar op de foto van de teller met 4000 km) en op een gegeven moment gaf hij zelfs 47 graden aan, dus het was aan de warme kant. We hoefden gelukkig maar 45 km maar Jen kreeg het echt te kwaad met die temperaturen. Om de paar km stoppen als er even schaduw was en dan weer verder. Bij een oud benzinepompje nog eens 2 colaatjes (echte blikjes Coca cola voor samen 1 lira, 50 euro cent) gekocht en dan komt de eigenaar even later ook nog met 2 Cay (Turkse thee) aan, hadden we verdiend met dit weer! Eenmaal in de stadje Karacabey aan gekomen bleek daar maar een hotel dat er een beetje uitzag en dus deze keer “onderbudget” (maakte was goed van de vorige dag:)), maar zonder airco, niet fijn op zo’n hete dag. Die nacht dus weinig geslapen. Omdat ook de volgende dag warm zou worden hebben we besloten om erg vroeg op te stappen, dus om 7 uur zaten we op de fiets op weg naar Bursa. Gelukkig was het die dag toch niet zo extreem warm, maar voor alle zekerheid toch maar echt goed op het vochtgehalte gelet, elk uur wel 1 of 2 blikjes cola genuttigd bij een locaal terrasje of benzine pomp. Net na het bord “Bursa 20 km” kwamen de eerste flats in zicht en ook het plaatnaambordje “Bursa”, dus we dachten, weer, dat de km die aangegeven stonden op de borden fout waren geweest, maar helaas, even daarna weer een bordje “centrum 19 km”. Ik had wel eens vaag van de plaats Bursa gehoord, maar dat is een enorme stad met 1,2 miljoen inwoners! Ondertussen was de lucht ook “iets” gaan betrekken, overal om ons heen onweersbuien. Bij een viaduct even geschuild, omdat het begon te regenen en hagelen, maar toen het even droog was maar weer snel verder. Zo’n grote stad rij je hier op een 6 en soms 8 baanssnelweg, ook met je fiets. Door de regen overal grote plassen en schuim op de weg, dus het was wat hectisch. Op een gegeven moment zag ik een HELE grote plas water op de weg staan, dus ik roep tegen Jen, die opdat moment net even voorop rijdt “even stoppen”, ik wilde wachten tot het stoplicht achter ons even op rood stond zo dat wij veilig konden passeren. Maar helaas ze verstond me niet maar hoorde me wel, dus rijdt nog een klein stukje door, stop en vraagt wat ik wilde zeggen. Ik roep nu weer “doorrijden, snel”, vraagt zij, nog altijd stilstaand “wat wil je nou?” en toen kwam die hele grote vrachtwagen langs:) Onder de modder en ontzettend vies water begreep ze wat ik eigenlijk wilde. We wilde nu zo snel mogelijk een hotel, want het onweer om ons heen werd ook steeds heftiger, dus zoek. Jen riep dat een gebouw rechts wel op een hotel leek, maar er stond alleen geen bord “hotel”, maar we lieten geen kans liggen, dus er toch naar toe om te informeren. Het was een hotel en erg luxe ook, maar de receptie, die al wel aanwezig was, vertelde dat het pas eind juni open ging. Net toen we weg wilde rijden komt er een man op ons af en vroeg of we toch niet een kopje koffie van het hotel wilde; natuurlijk, waarom niet. Die man bleek de manager van dit luxe oord te zijn, had net een erg zware meeting achter de rug en wilde zelf ook even een koffie nemen. Van het een komt het ander en dus zaten we daar nog 2 uur te kletsen, hebben allerlei dingen van de keuken, die aan het uitproberen was, mogen testen (3 verschillende pizza’s, een chocolade cake en een heel speciaal dessert ijsje) en daarna werd ons gevraagd of we “even” ons oordeel wilde geven over het interieur van het hotel, de lobby, de bar, het restaurant en zelfs de keuken. Na het maken van een aantal foto’s hebben we Ercument Ulucer (de manager) van het fantastische Divan hotel, na veel bedankjes van beide zijden, gedag gezegd en zijn verder richting centrum Bursa gefietst. Helaas had tijdens ons verblijf daar ook het onweer niet stil gezeten en kwam nu vol over ons heen. Plannen kun je tijdens onze reis niet, het loop altijd en onverwachts weer anders, maar wel erg leuk!! We zitten nu al weer voor de derde dag in Bursa, een realaxte stad, met een hele grote bazaar die bestaat uit verschillende delen, een speciaal voor zijde, een voor groente, een voor rijst en ga zo maar door. Verder heeft het een groot aantal hele mooie gebouwen en tombes, bekijk de foto’s die zijn prachtig. We gaan ons nu beraden hoe we naar Cappadocië zullen gaan, er wachten ons een paar hele grote colls en we weten niet of we daar nu wel zoveel zin in hebben, maar daarover de volgende keer. Remco en Claudia komen over 2 weken ook naar Cappadocië, dus we kijken uit naar dat moment.
Volgende keer nog een mooi verhaal over de locale kroegjes, maar houden jullie nog even te goed.

Tot volgende week

Groetjes,

Jennie en Wim