Burgarije en stukje Griekenland

Bulgarije

Weer even een update en deze keer vanuit Turkije waar we gisteren middag zijn aangekomen. Eerst even een opmerking over alle reacties die we tot nu toe hebben ontvangen, erg leuk, en we kijken er elke keer weer naar uit, als we tenminste een internet verbinding hebben. Verrassend was deze keer de reactie van Ton Haanen uit Venlo die we op dag 3 ontmoeten met zijn vrienden op de dijk van de Maas. Ton, leuk dat je ons ook volgt en eigenlijk sta je model voor zoveel andere mensen die we in alle landen ontmoeten en die geïnteresseerd zijn maar door de taal ons natuurlijk niet kunnen volgen. Bedankt!
Nu verder met het reisverslag. Nadat we vorige week een planning hadden gemaakt voor onze route door Bulgarije, wisten we dat we flink wat bergen gingen krijgen en we waren langzaam ook tot het besef gekomen dat we misschien toch wat te veel onnodige dingen en kleding bij ons hadden en om al die kilo’s nu allemaal de bergen over te slepen is ook niet erg handig. Dus hadden we besloten om op maandag in Pleven nog een rustdag in te plannen en eens kritisch door alle tassen te gaan. Dat leverde een volle tas van een kilo of 8 op die we terug naar huis wilde sturen. Tegen de middag een taxi besteld en richting postkantoor. We waren benieuwd hoe dat hier zou gaan, daar kwamen we snel achter, postkantoor gesloten! Dinsdag was een nationale feestdag en daarom ging op maandag al alle openbare diensten om 1 uur dicht, we waren 10 minuten te laat. Pleven beviel ons eigenlijk wel dus er voor gekozen er nog een rustdag aan vast te plakken en het woensdag morgen nog eens te gaan proberen. Ons intrek genomen in een mooi “parkhotel” net buiten de stad en daar een aantal dingen te doen (wassen, internet, tent drogen, fiets onderhoud, enz.) maar vooral ook wat meer van Pleven te zien. Dinsdag de nationale feestdag meegemaakt waarop ze de 2 broers die het alfabet en het cyrillische schrift hebben “uitgevonden” werden herdachten. Als die ouders nu eens hadden gedacht dat 1 kind genoeg was, hadden we nu de menu kaart beter kunnen lezen, maar nee hoor ze moesten 2 van die geniale broers op de wereld zetten die het niet eens konden worden over één schrijftaal. Maar toch veel plechtigheden en toespraken, en natuurlijk veel te doen in de stad, een beetje koninginnen dag. Woensdag morgen vroeg naar de stad om ons pakket te posten, we waren echt benieuwd hoe dat zou gaan. Postkantoor was al vroeg open en om half 9 werden we direct geholpen door een dame die een beetje Engels sprak wat hier al echt uitzonderlijk is, even een klein formuliertje invullen een doos kopen voor 1,30 euro en met 10 minuten waren we weer buiten. We hadden veel bureaucratie verwacht en moeilijke dingen maar het was uiteindelijk een fluitje van een cent. Nu maar hopen dat het ook nog thuis aankomt:) Snel terug naar het hotel fietsen gepakt en bepakt en bijna 10 kilo lichter onze reis vervolgd. Een aantal rustige en mooie dagen gehad, het land wordt in de aanloop naar de echte bergen toch steeds heuvelachtiger maar daardoor ook mooier. Van honden hebben we niet echt veel last meer al kwamen we onderweg nog wel 2 jonge hondjes tegen die het veel te leuk vonden om vrolijk met ons mee te huppelen. Zo kwam het dat ik 1 km heb gereden met aan beide kanten een hondje kwispelen naast me, terwijl Jen 25 meter voor uit reed om dat die het toch niet helemaal vertrouwende. Bij de eerste afdaling hebben we goed vaart gemaakt en hebben we ze kunnen afschudden.
Zaterdag zijn we over de Shipka pas gefietst. We hadden op internet gekeken wat de beste weg was om het gebergte in centraal Bulgarije over te steken, dat is een lastige keuze want de laagste pas is niet altijd de makkelijkste, de hoogte op zich is niet zo belangrijk, het stijgingspercentage, het wegdek (is nog wel eens heel slecht) en de verkeersdrukte (vooral vrachtwagens op bochtige weggetjes) is belangrijk. Dus voor de Shipka pas gekozen, een mooie klim van 15 km met maximaal 9 % en gemiddeld 5%. We zagen er wat tegenop, maar uiteindelijk een heerlijke dag gefietst met mooie uitzichten en een hele goede weg onder de bomen, dus weinig zon. De afdaling was koud en mistig, dus jasjes weer eens aangetrokken, die hadden we de afgelopen weken niet meer nodig gehad. Beneden hebben we wel direct een hotelletje genomen in het plaatsje Shipka, konden we nog even terug kijken naar de bergen die we hadden overwonnen. In dat plaatsje staat trouwens ook een prachtige kerk met gouden koepels, ook nog even bezocht en wat mooie foto’s gemaakt. De volgende dag hadden we een leuk verrassing, we dachten nu op een laagvlakte te zijn terecht gekomen, maar dat liep toch wat schuin af waardoor we eigenlijk de eerste 35 km geen trap hebben hoeven te doen. Heerlijk met een gangetje van 25 a 30 km door zoeven. De volgende 2 dagen in Bulgarije waren wat saai, maar de laatste dag hadden we weer een mooie, rustige weg door een gevarieerd heuvellandschap. Bij de grens van Griekenland had men net een nieuwe weg aangelegd die nog nauwelijks werd gebruikt, dus ook de paar uur die we door Griekenland hebben gefiets waren heerlijk. We kwamen nog door een echt Grieks dorpje met witten verzorgde huizen (wat een verschil met Bulgarije) en daarna de grens over met Turkije. Daar moesten we natuurlijk een visum kopen en ik had vanaf Oostenrijk al 20 euro vastgehouden, maar nu bleek het tarief te zijn verhoogd naar 30 Euro (15 ieder) en ander geld werd niet geaccepteerd. Er zat dus niets anders op dan terug te fietsen naar Griekenland, daar geld te pinnen en weer terug naar de Turkse grens. De militairen aan beide zijde maar lachen, die zagen ons 3 keer langs komen met alle bepakking. Bij die grens lijkt het trouwens wel of Griekenland elk ogenblik Turkije kan binnen vallen, wat een militairen, alsof die Grieken niet iets anders aan hun hoofd hebben. Na 5 km Turkije kwamen we in de stad Edirne, we kwamen toch wel wat overweldigd de stad binnen, dit is echt weer complete anders, en werden direct aangesproken door een man die ons aanwees waar we onze fietsen konden “parkeren”. In de hele drukke winkelstraat werden er meteen 2 krukjes aangerukt en 2 flesjes water in ons hadden geduwd; Welkom in Turkije. In de middag zijn we de stad wat wezen verkennen en kwamen midden in een verkiezingsbijeenkomst terecht, grappig en ook iets anders als bij ons. Daarna op zoek geweest naar een restaurantje, maar geen geschikte kunnen vinden, het is nog even wennen, dus maar hier en daar een broodje donner gegeten, was ook lekker. Rond 9 uur waren we terug bij ons hotel en toen we de sleutel vroegen kregen we een briefje in het Nederlands in ons handen gedrukt; Hans uit, natuurlijk, Utrecht en ook op de fiets, zat in ons hotel en of we het leuk vonden elkaar even te ontmoeten. Dus direct weer naar het terras en daar nog een heel tijdje samen een biertje gedronken en onze ervaringen uitgewisseld over onze belevenissen. Hij blijft ook een dagje extra waarna hij doorgaat naar Istanboel. Ook Annemiek, je weet wel van een paar weken geleden en ook uit Utrecht, zit nu ook maar 2 a 3 dagen achter ons en volgt nu ongeveer onze route, dus ook die zullen we binnenkort wel weer tegen komen. Verder komen we eigenlijk geen Nederlanders meer tegen, ja een keer een vrachtauto die luid toeterend ons voorbij reed.
Ook hier in Edirne gaan we weer minimaal een dagje blijven en onze route door Turkije beter bekijken en de eerste dagen in wat meer detail bekijken, we zijn benieuwd wat dit land allemaal gaat brengen, maar het begin geeft ons het gevoel dat ons nog wat te wachten staat:) Met ons gaat het dus goed en tot de volgende update.

Groetje van Jen en Wim vanuit een zonnig Turkije!