Eerste stuk Donau totbijna Wenen

Daar zijn we weer even.

Op maandag hebben we het laatste stukje van de Altmühl gereden, hadden we al eens gereden maar het is nog steeds mooi. Bij Kelheim de Donau gaan volgen en dat is meteen weer een hele andere sfeer, dal is veel breder en natuurlijk ook de rivier. De laatste dagen ook steeds op de camping overnacht, omdat de temperaturen alleen maar stijgen, de laatste week is het alleen maar boven de 20 graden en de laatste dagen zelfs boven de 25. Ook ’s morgens wordt het nu wat aangenamer, al hoe wel de eerste nacht nog wel fris was. Op het moment dat we opstonden was het 2 graden en dan kan een dikke trui nog wel worden gebruikt. We vinden kamperen toch wel het lekkerst en kunnen altijd nog kiezen tussen zelf wat klaar maken of toch maar uit gaan eten. Een gemiddelde dag ziet er dan als volgt uit, rond een uur of 7 zijn we zeker wakker en dan eerst een kop koffie zetten, daarna ontbijten en rond een uur of 9 op de fiets. Tussen 12 en half 2 is het tijd voor de lunch. We fietsen in de regel tot 3 of 4 uur en gaan dan een camping zoeken. De tent wordt dan in de zon gelegd of gezet omdat hij ’s morgens nat wordt ingepakt van wegen de dauw. Als hij een beetje is opgedroogd gaat Jen met het uitpakken en organiseren van de bagage beginnen en ik de tent op zetten. Met een half uurtje is dat wel gebeurd, daarna is het tijd voor een wijntje wat we meestal wel onderweg hebben gekocht. Daarna tijd voor een goede maaltijd en tussen 9 en 10 is het toch echt genoeg geweest en gaan we slapen. Na een dag van tussen de 60 en 100 km fietsen (gem. 70 Km) is slapen geen probleem. Een paar dagen geleden realiseerde we ons dat we al in geen 2 weken geen Nederlanders hadden gezien, nou dat kwam snel goed, op de camping in Regensburg waren er 2 mannen uit Friesland van boven de 60, echte Friezen en waren ook nog zwagers. Ze zijn op een gewone fiets, de ene heeft zelf geen versnelling en zijn er trots op dat ze die fietsen voor 90 euro hebben gekocht. Ze hebben ze daarna aangepast aan de reis die ze willen maken. Ze hebben een voordrager gefabriceerd waarmee ze AH tassen (ja, die van Albert Hein) met een soort accu tangen aan kunnen hangen. De bagage drager hebben ze verlengd zodat er meer op kunnen pakken en de tent is een verhaal apart. Dat is een vrachtwagen zeil wat ze in het midden met de fiets ophoog houden en die fiets dient dan meteen voor de scheiding van de “slaapkamers”. De eerste dag dat we ze ontmoeten waren ze al 3 dagen op de zelfde camping omdat er 8 spaken waren gebroken en dat kosten wat tijd om zelf te reparen, terwijl de grootste fietsenzaak van Duitsland op nog geen 200 meter was waar het probleem waarschijnlijk in een half uurtje wat opgelost. Ze zeiden dat ze rond de 50 km per dag aflegden en gemiddeld 10 km per uur rijden, maar toen ze de volgende dag een minuut of 20 voor ons vertrokken hebben we ze niet meer gezien, totdat………we 90km verder een camping opreden en al hun bagage er al stond, zij waren boodschappen doen. We hadden die dag erg snel gereden en we stonden echt perplex. Toen ze terug kwamen van de boodschappen, bleken ze een aanrijding te hebben gehad en was in het wiel van de andere fiets een slag gereden. Ik denk dat dit weer zeker 3 dagen gaat kosten voor dat is opgelost en ik denk niet dat we elkaar nog zien, maar zeg nooit nooit. Ze melde ook nog dat de een Nederlandse vrouw tegen waren gekomen die ongeveer de zelfde route als wij ging rijden, ze hadden haar nog geholpen de juiste weg te vinden.
Op het moment dat we de Radweg langs de Donau op reden was het trouwens wel even “schrikken” als je een bord ziet waarop staat aangegeven dat de Donau nog 2409 Km moet stromen voor dat het de zwarte zee bereikt, we kunnen nog even van de Donau genieten. Bij Passau heerlijk ontbeten op de Donau boulevard waar alle rondvaart boten vetrokken, heel gezellig. Op vrijdag hadden we trouwens een “aangename” verrassing, alles was dicht, blijkbaar we een nationale feestdag, dus moesten “helaas” weer uit eten. Nou vonden we toevallig een hele mooie camping waar een hele goede Gasthof bij zit, dus we komen niets te kort. De volgende dag de route weer opgepakt en bij de ….. even wat inkopen gedaan en natuurlijke de groet verrassing, daar waren ze weer onze vrienden uit Friesland, die dag zijn we ze nog een paar keer tegengekomen, maar de dagen er na niet meer, maar we zouden niet verbaast zal als ze straks weer plotseling voor ons zouden staan. Op eerste paasdag waren we bij een mooie camping en zaten net aan een drankje toen er een vrouw alleen de parkeerplaats op kwam rijden en we wisten eigenlijk direct dat dit de vrouw wat die Wessel en Jan (onze Friese vrienden) in Passau hadden geholpen en ja hoor, ze is bij ons aan tafel aangeschoven en na het eten waren we al snel overeen gekomen dat Annemiek, uit Utrecht trouwens, met de volgende dag met ons mee zou fietsen. Een hele gezellige en mooie dag door een mooi landschap. We hadden een lekker ritme en Annemiek reed heerlijk in ons tempo mee. Niet zo gek zou je denken, maar Annemiek is nog net 69 nog 2 maanden en ze is….dat getal mag ik niet noemen:). Misschien rijden we morgen nog een dag samen op, maar dat beslissen we later vanavond. We zitten nu binnen een dag van Wenen, het weer is sinds vandaag wat ongeslagen, gisteren avond al een buitje gehad, vandaag wat frisser dan de laatste dagen (vandaag ongeveer 20 graden) en vanavond is het echt de ene bui naar de andere. Geeft niet, de tent staat, dus we slapen droog. Morgen zou het weer “sommerlich” worden met 21 graden, dus we klagen niet! Dat is het voor nu, volgende keer uit “oost Europa”, want Bratislava ligt nog maar op 100 km. We genieten nog steeds en zeker van alle reacties, leuk te zien dat we ook in Nederland worden gevolgd.

Tot snel weer!!!

Jennie en Wim