Roer, Rijn en Main

Hallo allemaal,

We hadden jullie verteld dat we waren begonnen aan de route langs de Roer en dat we daar een leuk gasthaus hadden gevonden. We waren daar wat eerder gestopt omdat Jen wat last van haar arm kreeg en we die arm wat rust wilde geven. Toen we een biertje zaten te drinken viel ook nog een van de fietsen om en natuurlijk op Jen haar pijnlijke arm. De volgende dag is Jen met een paracetamol toch weer opgestapt, maar de pijn was zeker niet minder geworden. Die dag toch fantastisch gefiets langs de Roer, is een hele mooie route en erg van genoten, Fred, nog bedankt! Die avond hadden we moeite een slaapplek te vinden maar uiteindelijk in Indeggen (Vooreifel) een mooi, maar redelijk duur hotel gevonden. Indeggen is trouwens wel een heel leuk stadje met een mooie burcht. Die nacht heeft Jen eigenlijk niet geslapen en ook de Paracetamol hielp niet echt meer. Bij het ontbijt besloten dat we toch maar even langs een dokter moesten en dat aan de serveerster gevraagd. Zij vertelde dat de eigenaar van het hotel ook huisarts was in een dorpje iets verderop en ging even bellen. Binnen 10 min stond de vrouw van de arts voor de deur om ons op te halen en werden we naar de praktijk gebracht. We kregen een voorkeursbehandeling en mochten bijna direct door lopen. We kregen toch wel een raar gevoel toen de arts na even snel kijken en voelen direct met een pijn therapie (zoals hij dat noemde) begon, een acupunctuur therapie voorstelde en daarna in een apart kamertje een pijnstillende infuus aanlegde, we begonnen ons toch wel af te vragen waar we in terecht waren gekomen en belangrijker of we er weer snel uit konden komen en liefst nog gezond ook en tegen een redelijke prijs, over geld was nog niet gesproken en er waren inmiddels toch al wat mensen met Jen bezig. Na nog wat extra injecties in haar arm was hij tot de conclusie gekomen dat alles was gedaan en het nu snel beter zou moeten gaan. De pijn was inderdaad weg, maar dat was geen wonder na alle pijnstillers, dus nu afwachten maar, nog even een receptje voor de apotheek, het advies een dagje rust te houden en met een alles redelijke rekening werden we weer terug naar het hotel gebracht. Nu ik dit schrijf zijn we 4 dagen verder en het heeft echt geholpen, pijn is over en de arm beweegt weer goed dus dit hoofdstuk hebben we kunnen afsluiten. Het was trouwens geen straf om een dagje langer te blijven (behalve de prijs van het hotel dan) want het was echt een leuk en gezellig stadje, wat leer je snel veel mensen kennen in zo’n kleine gemeenschap. Toen we de volgende dag om 8 uur op de fiets stapten werden we uitgewuifd en een auto die we tegen kwamen begon luid te toeteren het raam ging open en er werd “gute fahrt” geroepen, ook een bekende van de vorige dag. Dus met kippenvel het dorp uitgereden. Nu op richting de Rijn, we zijn via een mooie route richting Bonn gereden, dat was de eerste echte grote stad op de route en best wel weer wennen na een week mooie, rustige fietspaden. De hectiek van zo’n stad is niets voor ons. Bij elk stoplicht voelde we ons ook echt een bezienswaardigheid, Jen vond het wel even stoer, maar wilde toch ook weer graag de rust opzoeken. Eenmaal op de Rijn boulevard (een soort stadspark) kwam die rust snel weer terug.
De volgende dagen via de Rijn naar Mainz gereden, dat stuk van zo’n 200 km hadden we al eens gereden, maar het blijft mooi. Bij de Loreleij hebben we de stoute schoenen aan getrokken en ons ingeschreven in een jeugdherberg. We waren wat sceptisch, maar dat was eigenlijk best wel OK. Kamer was klein, maar netjes, eten redelijk, prijs acceptabel en we werden vriendelijk geholpen. Nou was het niet echt druk, 5 gasten, een man van 60, een vader en dochter en wij, dus “Jeugd” kon je wel van de naam afhalen die dag. We gaan dat zeker vaker doen.
Het weer was nog steeds mooi, zonnig, 20 graden en een licht windje dat we meestal ook nog achter hadden. In de middag fietsen we met korte mouwtjes en de lange fietsbroek hadden we na de eerste 2 dagen al niet meer aangehad. We moeten oppassen dat we niet verbranden en kleuren al aardig bij. Maandag avond zijn we 25 km voor Frankfurt gestopt om een onderkomen te vinden en hebben een staaltje “van het kastje naar de muur sturen” mee gemaakt. Om een lang verhaal kort te maken, het eerste hotelletje zat vol maar hij wist wel wat anders in een dorpje verder, na 20 keer vragen en vele km verder waren we uiteindelijk weer terug bij waar we begonnen waren. Uit eindelijk in een heel gezellig fietsers hostel terecht gekomen dat werd gerund door een Russische broer en zus. Erg gezellig en goed. Vooraf had ik mijn twijfels over de route langs de Main, had me er niet veel van voorgesteld, maar is echt heel mooi en erg afwisselend. Kijk maar eens naar de laatste 3 foto’s binnen een paar minuten genomen en telkens is de weg en het landschap compleet anders, erg leuk rijden. We zagen er wel tegenop om door Frankfurt heen te moeten, we hadden de ervaring van Bonn nog in ons hoofd, en Frankfurt is toch een heel slagje groter, maar dat viel heel erg mee, eigenlijk hebben we de stad op een afstand gezien en er via een mooi park doorheen gereden. Vndaag is het weer trouwens wel omgeslagen, de zon is af en toe nog wel te zien maar het is een stukje frisser geworden en er vallen af en toe stevige buien met hagel en harde windstoten, zo fel dat ik al een aantal keer heb moeten afstappen om grote afgewaaide takken van het fietspad te halen anders konden we er niet door. Zelf hebben we steeds een goede schuilplek gevonden, de eerste keer zaten we te eten in een bakkerij en bij de volgende 2 buien konden we op tijd een viaduct bereiken, dus nog niet nat geworden. Tijdens zo’n bui gaat de temperatuur trouwens van 18 naar 8 graden in 5 minuten en dat merk je. Binnen een kwartiertje warmt het ook weer op dus heel erg is het niet.
Morgen, woensdag, rijden we de laatste 40 km langs de Main en gaan dan de Tauber volgen, men zegt dat daar de wijn feesten al zijn begonnen, dus wat willen we nog meer:) De volgende update komt waarschijnlijk uit Oostenrijk, want we schieten aardig op de laatste dagen, zo tussen de 80 en 100 km per dag en toch hebben we alle tijd en doen rustig aan, het is genieten!!

Tot later.