Wie zijn wij?

Wie zijn wij? En waarom gaan wij zo iets geks doen?

Wij zijn Jennie (1960) en Wim (1957) van Engelenburg, bijna 30 jaar getrouwd en 2 kinderen, Claudia (1986) en Remco (1988 ). Jennie werkt bij Party Centrum Boerderij Mereveld in Utrecht als Banqueting Medewerkster waar ze verantwoordelijk is voor het zorgdragen van evenementen en dat het naar de wensen van de gasten verloopt en Wim werkt als manager in Finance bij Canon Europa NV in Amstelveen. Alle twee dus een druk leventje!
Claudia hoopt in december 2010 af te sturen voor haar HBO en dan een baan gaat zoeken, terwijl Remco in december 2010 aan de slag gaat als consultant bij uitzendbureau UBN in Utrecht. Met andere woorden, ze zijn onder de pannen!
Dus het tijdstip is in gegeven doordat we nu “vrij” zijn van studerende kinderen (ze wonen nog wel gewoon thuis) en het (vroeg) pensioen elke keer dat we één jaar ouder worden twee jaar opschuift (Vut weg, AOW leeftijd omhoog), dus we gaan maar niet wachten op die rollator en onze dromen nu maar verwezenlijken. Stom hé?
Waarom dan fietsen naar Azië?
Dat is een lang verhaal maar om het kort te houden is Wim in een gekke bui met Claudia in 2005 naar Parijs gefietst en die verhalen hebben ook Jennie aan het denken gezet (toen niet echt een sportvrouw). Het jaar daarop hebben we reisfietsen, een tent en alles wat er bij hoort gekocht en zijn we naar Barcelona gevlogen en naar Nederland gefietst. “Helaas” waren we toen besmet met het fiets virus en was er geen houden meer aan. Meerdere fietsvakanties gedaan (naar Wenen en terug en Kroatië ) en genieten van de vrijheid die toch steeds weer te kort duurt. Zeker nadat Claudia in 2008 voor 5 maanden in Australië ging packpakken en in de zelfde periode Remco voor 6 maanden naar Suriname vertrok voor een stage in het regenwoud werd het contact eigenlijk nog intensiever als toen ze thuis waren, dat was een stimulans die we vooraf niet hadden verwacht. Dus in augustus 2009 viel na veel gepraat de beslissing, we gaan er een tijdje tussenuit. Weg van dat drukke leventje!
Maar dan komt de vraag “Waarheen dan?”. Het stond voor ons al snel vast dat we van huis uit wilde gaan fietsten, alleen Europa klonk niet avontuurlijk genoeg en Afrika viel af, dus dan richting Azië? Internet op en aan het lezen geslagen en daar vonden we een site van Remco en Petra (www.voorbijdepolders.nl) die daar een verslag bijhielden van hun fietsreis en we waren verkocht, dat was het voor ons! Ze weten dat natuurlijk niet, maar toch bedankt hoor, nu komt voor ons de uitdaging (en het afzien). OK, we zijn wat ouder dus hoever we komen zien we wel, maar voor ons geldt “de reis is het doel en niet de bestemming” dus als het plan onderweg veranderd, neem ons het niet kwalijk, dan hebben we ons bedacht!
Het lijkt ons gewoon fantastisch om op 4 April uit de tuin weg te rijden en we 7 maanden geen agenda of verplichtingen te hebben.
Nou klinkt dat allemaal heel logisch maar er waren toch wel een paar “kleine” afwegingen te maken en die waren/zijn niet allemaal even gemakkelijk, Wim’s moeder van 80 blijft achter, wat als…., de kinderen niet zien voor een lange periode (komen wel ergens over hoor, maar toch), de rest van de familie en vrienden achter laten, zal best wel eens een “dipje” geven. Dit waren nog maar de grotere obstakels waar we mee bezig zijn geweest. Het was (en is) niet allemaal even logisch en simpel!
Maar goed, dat gezegd hebbende, elke beslissing heeft zijn voor en nadelen, kijk naar de route, is toch fantastisch, we gaan die uitdaging gewoon aan en geniet met ons mee tijdens onze reis!!

Nog zo’n 100 dagen en nog veel voorbereidingen, maar het komt nu wel heel snel dichterbij.