Naar Cambodja

 Hallo allemaal, daar zijn we weer met een verhaaltje over onze reis de laatste dagen. Na een heerlijk en verrassend verblijf in Saigon, hebben we besloten om richting de Mekong delta te fietsen en daar via de kust naar Cambodja te gaan. Eerst moesten we nog even ons telefoon tegoed aanvullen, we hebben op een telefoon een Vietnamese simkaart om altijd online te kunnen zijn. Dus naar de “phoneshop “, altijd leuk om daar weer te krijgen wat je wilt. Ook deze keer sprak men alleen maar Vietnamees, maar waren wel enthousiast, ze raden ons daar aan om weer een nieuwe simkaart te nemen, ze hadden een mooie aanbieding voor me, ik dacht dat ik 3 gigabyte voor een maand kreeg en dat koste 1 euro 60, een koopje, doen dus! Nadat ik had afgerekend en alles was geïnstalleerd bleek dat we 3 gigabyte per dag hadden voor 30 dagen in totaal dus 90. Werkte uitstekend, als we thuis zijn zal ik eens zo’n deal bij de KPN vragen:grinning: Op 2 januari weer op de fiets gestapt en de stad uit, wat een verkeer, op een gegeven moment stonden we helemaal ingeklemd in een file met scooters, we konden niet eens omvallen! Maar na een km steeds een beetje opschuiven werd het langzaam wat beter. Eenmaal de stad uit hadden we een rustige rit van 75 km. Ons hotel lag direct aan de Mekong met een prachtig uitzicht over de rivier. Die was daar echt héél breed. De dagen er na heerlijk via een prachtig landschap door de delta gefietst, een dag was heel mooi via klein weggetjes tussen bossen van bananen en kokos bomen door en hier en daar weer een klein dorpje, schitterend! Die dag nog een tijdje met een groep van 9 Duitsers mee gefietst, die maakten een tocht van 3 weken een tocht door Vietnam, wel met een reisleider, uiteindelijk moesten wij afslaan en zijn we ieder ons eigen weg weer gegaan. Een andere dag kwamen we door een gebied waar lychees werden verbouwd, die glazige witte dingen die je wel bij de Chinees krijgt. Het was oogsttijd dus een drukte van je welste. Overal werden ze geplukt, ze groeien aan de boom als pruimen, dan met scooters naar sorteercentra gebracht (ongelooflijk hoeveel er op zo’n scooter kan) en daar verpakt en met de vrachtwagen mee. Die Mekong delta is trouwens toch heel vruchtbaar, maar alles lijkt in gebiedje te zijn ingedeeld, een paar km lychees, een paar km komkommers, dan weer wat ondefinieerbaars, zo gaat het maar door. Trouwens net als de winkeltjes hier, soms een hele straat met vis, dan domineert het fruit in de straat, dan weer allemaal scooterwinkels, ze kruipen allemaal bij elkaar. Goed voor de concurrentie, maar de prijzen zijn allemaal het zelfde :grinning: Die Mekong delta is trouwens een enorm gebied met de Mekong als hoofdrivier, maar met allemaal kleine riviertje en kanaaltjes er om heen. Om de paar honderd meter moet je wel weer een bruggetjes over die soms best wel hoog en stijl kunnen zijn. Heel afwisselend! De een na laatste dag in Vietnam hebben we de delta achter ons gelaten en zijn we, langs de Cambodjaanse grens, richting de kust gegaan, een dag van ongeveer 80 km. De weg begon niet al te best, veel kuilen en gaten, en redelijk druk, maar naar 5 km moesten we afslaan en kwamen we op een mooi geasfalteerde rustige weg. Na een paar km werd de weg wat “stoffig “ en nog iets verder was het asfalt totaal verdwenen, een karrespoor bleef over en de begroeiing werd ook steeds dikker. Toen we ook nog moesten gaan klimmen en er ook af en toe nog maar een armoedig huisje langs de weg stond ben ik toch maar gang kijken of we niet wat snelle op een grotere konden komen. Dat lukte, na nog een paar km ploeteren kwamen we weer op asfalt. Helaas duurde dat feest maar kort, wegwerkzaamheden, niet dat er gewerkt werd, maar het opbreken van de oude weg was al goed gelukt! Het meeste kunnen “fietsen” maar toch ook moeten afstappen en de fiets door kuilen moeten duwen, werd te gek. Na een behoorlijke afstand moesten we het kanaal waar we langs op reden oversteken en was er hoop op een betere weg. Allen dat bruggetje, ik heb eerst de fiets aan de kant gezet en het voetje voor voetje verkend, alleen maar losse en verrotte planken waar we niet meteen van overtuigd waren dan die ons zouden houden, dat ging uiteindelijk allemaal goed. Aan de overkant stonden wel 5 waterbuffels op ons te wachten waar we langs moesten en de “weg” was weer een karrespoor. 25 km nadat we waren opgestapt kwamen we 3 uur later eindelijk op de “provinciale” weg. Het was ondertussen al behoorlijk warm geworden (35+) en door de ommetjes moesten we nog 65 km, was een zware dag! Onze laatste overnachting in Vietnam was 7 km voor de grens, hadden we expres zo gepland. We hadden allerlei horror verhalen gelezen over corrupte Cambodjaanse ambtenaren die je al je geld willen aftroggelen voor ze je een visum geven. Dus we wilde vroeg Aan de grens zijn om tijd genoeg te hebben. Een visum voor Cambodja kost officieel ongeveer 35 USD (konden nergens vinden wat het exact kost), maar meestal wordt dat wel 50 USD wat de ambtenaren mogen er toch ook wel wat aan verdienen, toch! Volgens de diverse sites moet dat echt in dollars worden afgerekend. Dus wij ’s avonds nog op pad om dollars te pinnen maar dat ging niet, alleen Vietnamese Dong. Voor alle zekerheid toch maar 120 euro aan Dongs gepind (het maximale wat je Vietnam trouwens kunt pinnen) , zouden we de volgende dag bij de bank wel omwisselen. De volgende morgen stonden we om half 8 bij de bank, maar die wisselende geen Dongs naar USD, gek, wel anders om, maar daar hadden we niets aan. Op naar de volgende bank, zelfde verhaal, we werden aan geraden om naar de juweliers te gaan, die wisselde zwart, moest lukken! Nou daar werden we niet eens geholpen, draaide zich gewoon om, echt de eerste keer dat we in Vietnam zo werden behandeld. Toen toch maar besloten om richting grens te gaan en maar zien, we zullen echt niet de eerste zijn die hier tegen aan lopen. Bij de grens eerst de Vietnamese douane, eerste ambtenaar wijst de weg, tweede zet een aantal stempels, derde controleert en die wenst je een fijne reis, 10 minuten later waren we Vietnam uit, nu nog even Cambodja in. De eerste ambtenaar wijst de weg, de tweede controleert je paspoort… o geen visum, naar een ander loket, dus daar naar toe gelopen en komt er een norse, zeer stevige militair naar ons toe, met sterren en balken op zijn schouder alsof het een generaal was en een borst met medailles alsof hij al vele veldslagen had mee gemaakt; paspoort! Dat voorspelde niet veel goeds! Kregen ons paspoort terug met een formulier wat we moesten invullen en nadat dat gebeurt aangaven we het terug. Toen liet hij zijn duim over zijn wijsvinger gaan; geld! We dachten, nu komt het, ik liet zien dat ik alleen Vietnamese Dong had, maar hij reageerde eigenlijk niet, ging even met zijn collega overleggen en scheef het bedrag op een briefje, 37 euro per stuk in Vietnamese Dong, geen probleem. Na betaald te hebben en wachten tot het visum klaar was konden we naar het volgende loket. Een vriendelijke ambtenaar vroeg ons weer een formulier in te vullen (met excuses voor de overlast) en daarna moesten we onze vingers laten scannen, alleen bij Jen lukte dat om wat voor rede niet, na nog wat proberen, mochten we dat dan maar overslaan, geen probleem. Stempels werden in het paspoort gezet, maar nu naar de “gezondheidscontrolle”, wat ze al niet verzinnen. Dat ging snel, een foto van ons gezicht, een kritische blik, en we werden gezond verklaard, een goede reis verder nog. 2 uur later stonden we, met visum in Cambodja! We zitten nu in kep 30 km over de grens en blijven hier weer een paar dagen, daarna richting Thailand, ligt op 250 km van hier. Nou de groetje uit Cambodja, volgende keer laten we horen hoe Cambodja bevalt, Jennie en Wim