Ho Chi Minh

 Allereerst een heel voorspoedig en gezond 2019 vanuit Ho Chi Min! Bij de laatste update moesten we nog 2 “etappes“ van 60/70 km om in Ho Chi Min te komen en dat ging vrij makkelijk. Mooie weg geen noemenswaardige heuvel en een windje in de rug, een eitje dus. Om bij ons hotel te komen moesten we nog wel een km of 15 door de stad, wel indrukwekkend om de stad binnen te rijden via een soort snelweg (ook voor fietsers) met wolkenkrabbers om ons heen. De goede weg vinden was nog even een puzzel, want niet alle wegen waren voor ons geschikt, uiteindelijk gelukt! Door het echte centrum, waar het echt heel druk was naar ons hotel. We hadden een hotelletje geboekt net buiten het centrum, met een balkon, voor 1 nacht en als het beviel zouden we hier tot 2 januari blijven. De kamer leek op de foto’s redelijk groot en het balkon met zitje uitstekend voor ons rokers in een niet roken hotel. Eenmaal op onze kamer bleek het allemaal “wat kleiner” en het balkon was maar 1 vierkante meter, we dachten nog dat ze wel een hele goede fotograaf hadden ingehuurd. Besloten om maar 1 nacht te blijven en een ander hotel te boeken. De volgende morgen staan we buiten voor het uitchecken en zie ik wel die kamers met dat leuke balkon van de foto's, dus wij naar binnen en navraag gedaan. Blijken ze ons de verkeerde kamer te hebben gegeven! Een en al excuses en we konden een gratis upgrade krijgen voor de volgende nachten, maar ja, we hadden al een ander hotel geboekt, erg jammer als het in een keer goed was geweest hadden we niet hoeven te verkassen. “In een keer goed” is in Vietnam nog wel eens een probleem, maar daar zijn we ondertussen wel aan gewend, duurt vaak even maar uiteindelijk komt het meestal toch weer goed. Ho Chi Min is trouwens een erg leuke stad om een paar dagen te zijn, leuke dingen gezien. Leuk was het Herenigingspaleis, wat eigenlijk was bestemd voor de toenmalige president, maar voor dat het af was werd hij vermoord, heeft er dus nooit in gewoond. Voor een paleis was/is het erg eenvoudig ingericht, het communisme van toen (rond 1960) werd in ieder geval ook door de leiders niet misbruikt voor eigen rijkdom, zo lijkt het tenminste als je het paleis van binnen ziet. Ook naar een skybar geweest waar je een fantastisch 360 graden uitzicht hebt over de stad, maar de meeste indruk heeft toch wel het oorlogsmuseum gemaakt. Die Vietnam oorlog is toch wel een verschrikkelijk oorlog geweest, veel foto’s en films van die tijd gezien! Het doel was om in Ho Chi Min te zijn met oud en nieuw, dat zou hier heel speciaal zijn. En dat was het!!! De dagen er voor al hier en daar geïnformeerd hoe dat zou verlopen en hoe je dat het beste mee kon maken. Er werd ons aangeraden om of op het centrale plein een plaatsje te zoeken of een tafel te reserveren op een (hoog) dakterras van een van de vele duurdere hotels in het centrum. We hebben er voor gekozen om het op het centrale plein te gaan meemaken tussen de Vietnamesen! Op aanraden zijn we al om 4 uur in de middag met een taxi richting centrum gegaan, later zou wel eens een probleem kunnen worden met vervoer. Eerst een terrasje gepakt, om 6 uur naar ons gereserveerde steakhouse en daarna rond 8 uur de straat op. Het was op dat moment nog niet echt druk, maar wel gezellig, echt dat je merkte dat er iets aan zat te komen. Rond 9 uur werden rond het plein alle wegen afgesloten voor alle verkeer en kreeg je een enorm gebied van 1,5 km lang en een paar honderd meter breed beschikbaar als een soort festival terrein. Het geluid werd nog even getest en de lichtshow uitgeprobeerd (wat laat, maar kwam in een keer goed) en het feest kon beginnen! Rond 10 uur werd het echt goed druk, maar toen hadden wij, met heel veel geluk, al een tafeltje bemachtigd aan de rand van het plein, uit het gedrang en met een heerlijk drankje. Om 11 uur was het echt mutje vol en dan hebben we het over honderdduizenden en sommige zeggen een miljoen mensen, die werden vermaakt met live muziek en lichtshows. Dan natuurlijk gezamenlijk aftellen naar 12 uur en een groots vuurwerk. Heel indrukwekkend om dat zo ver van huis mee te maken. En anders als bij ons is het kwart over 12 afgelopen, cafés dicht, terrassen worden opgeruimd (we moesten ook al om half 12 afrekenen) en iedereen te gelijk naar huis! We hebben wel eens verteld dat hier veel scooters rijden, maar dit sloeg alles. Duizenden en nog eens duizenden scooters, als je er overheen keek, één zee van helmen heel langzaam het centrum uit reed. Wij hadden een taxi nodig om in ons hotel te komen, en dachten dat dat nog wel even kon duren, maar om kwart voor één hadden we er al een en om kwart over één thuis! De hele avond bijna geen politie gezien, geen opstootjes of ongelukken en geen dronken mensen, gewoon een feest zoals een feest hoort te zijn! We hebben met een aantal Vietnamezen zitten “praten”, alles heel gemoedelijk en gezellig! Een hele speciale avond om nooit meer te vergeten. Nu nog een dagje hier en dan gaan we, na deze korte feestdagen vakantie, weer verder fietsen. We denken nog een kleine week Vietnam en dan Cambodja in. We gaan niet via de Mekong naar Laos, die weg is voor ons fietsers toch wat té uitdagend, gaan nu via de Vietnamese Mekong delta, dan via de zuidkust naar Cambodja, richting Thailand. We hopen ook in 2019 weer mooie dingen te gaan beleven, maar is weer voor de volgende update:grin: Allemaal de groetjes uit Ho Chi Min! Jennie en Wim