Van Ha Ting naar Hoi An

Hallo allemaal,

Het gaat hier uitstekend, de zon schijnt weer en zitten op een leuke locatie in Hoi An, wat een geweldig leuke stad is dat. We blijven ook hier weer een aantal dagen om wat rond te kijken. Maar voor we hier verzeilt zijn geraakt hebben we wel weer het een en ander mee gemaakt. Nadat we een dag hebben gewacht tot het weer wat beter werd zijn we vertrokken naar een, naar we dachten, een leuke homestay. De tocht er naar toe was een nogal zware, met stijgingspercentage tot 13 %, dus af en toe echt afzien. Daar aangekomen bleek het toch wel dure homestay midden in het “boereland” te liggen, ver van alles en een taxi die een monopolie had en dus kon vragen wat hij wilde. Verder was het huisje erg vervuild en een toilet, in huis, was een gat in de grond en om de stank wat tegen te gaan konden we er rijst over gooien, lekker hoor. We waren van plan ook hier evt. wat %langer te blijven, maar de volgende dag direct vertrokken. 

Ik had een nieuw hotel gereserveerd, dus snel weer verder, maar de avond er voor kwam ik er achter dat ik de verkeerde datum had gekozen, een dag later. Geen probleem, even bellen. Nou spreek men hier al weinig Engels en we komen er altijd wel uit, maar aan de telefoon wordt dat toch een ander verhaal. Nadat ik eindelijk had weten uit te leggen dat we een foutje hadden gemaakt en de reservering wilde veranderen vroegen ze of ik mijn naam even wilde spellen. Nou is mijn naam niet de makkelijkste voor een Vietnamees en zeker niet de kortste, dus na een kwartier en twee keer een verbroken verbinding, dacht ik dat het eindelijk was overgekomen, dus op goed geluk vertrokken. Daar aan gekomen blijkt het een fantastisch vakantie resort te zijn aan zee met alle faciliteiten die je maar kan bedenken, alleen wij waren de enige gasten, dus waarom ik nou al die moeite heb gedaan om mijn naam te spellen als ze maar een reservering hebben:sweat_smile: was trouwens een heerlijk verblijf met ontzettend vriendelijk personeel. De kerstboom was al opgetuigd en als we de bar binnen kwamen werden er direct kerst-cd’s opgezet!

De volgende fietsdag zou een lange worden, meer dan 100 km en flink wat klimmen. Dus vroeg ontbeten en op pad. Na 30 km begon het ook nog te regenen en het is niet meer droog geworden. Gelukkig trok de wind ook wat aan en in de rug met als gevolg dat we rond 2 uur al, kletsnat, arriveerde en na een warme douche toch nog een voldaan gevoel hadden, wat smaken dan die Vietnamese loempia’s lekker! De volgende morgen regende het nog, maar toch maar besloten op te stappen, op een half uurtje na constant regen, wel een mooie route. De dagen daarna is de zon doorgebroken en is het gelukkig weer heerlijk fietsweer. Dus zaterdag weer een huisje aan het strand geboekt, met uitzicht op de zee, heerlijk. Een lekkere strandwandeling gemaakt en wat gedronken tijdens zonsopgang. Het was best wel een luxe resort, besloten om daar te eten. Ik de lokale specialiteit besteld, gestoomde vis. Mocht hem zelf in het aquarium uitzoeken. Daarna werd hij gestoomd, dus zoals ie was gevangen, met kop en ingewanden en al. Het was speciaal, maar lekker, nee niet echt.

Gisteren van Huè naar hier gefietst, we konden kiezen, of een pas (voor motorrijders schijnt de Hai Van pas een van de mooiste ter wereld te zijn) of de tunnel. Raad eens, wij kozen voor de tunnel! Maar met de fiets mag je daar niet door, er rijd wel een shuttle, dus wij naar dat station. Keurig geregeld, fietsen op een vrachtwagen met enkele scooters en wij in een busje, prijs……20 cent per fiets en 40 cent per persoon voor 10km.

Nu zitten we dus in Hoi An, gisteren avond even naar de oude binnenstad geweest, allemaal lampionnen en lichtjes op het water, ontzettend mooi, maar héél veel toeristen. Ook wel eens gezellig want die komen we vrij weinig tegen. Een paar backpackers op een motor en een vakantie fietser, verder alleen maar Vietnamezen.

Op de weg beginnen de verkeersregels ook duidelijk te worden, die zijn er niet! Er is een bepaalde hiërarchie die door iedereen wordt gerespecteerd, claim je stukje op de weg, dat is het recept hier. Hoogste is rang zijn de lange afstand slaap bussen (honderden), die rijden hard, gaan nergens voor opzij, vliegen van links naar rechts en claxonneren aan een stuk door. Daarom heen de kleine lokale busjes, vliegen overal, ook luid claxonnerend, tussendoor, maar krijgen toch minder ruimte (respect) van de mede weggebruikers. Dan heb je de grote trucks, kilometervreter, rijden relatief rustig, bijna altijd links, dus vrij ver bij ons vandaan, maar houden niet van remmen, dus laten al vrij vroeg, luid van zich horen, en gaan gewoon door met km vreten. Dan de scooters, pakken elk gaatje wat anderen laten vallen, komen overal ook tegen het verkeer in en laten natuurlijk ook van zich horen, toeteren aan een stuk door. Als laatste heb je dan de personen auto, ver in de minderheid, die hebben meestal als enige doel om met hun pronk bakkie zo schadevrij hum bestemming te bereiken. En daar rijden wij met onze fietsjes tussen doorheen, maar wij hebben het gevoel dat we toch wat extra ruimte krijgen, wij hebben een soort aaibaarheidsfactor, och laat die twee maar:yum:

Echte ongelukken hebben we trouwens nog niet gezien, een enkele scooter die uitglijdt (eentje met 15 liter soep een beide kanten achterop en dus alles over straat), maar geen aanrijdingen, dus zonder verkeersregels kan het ook, maar het wordt er niet echt rustiger op. Ik zat nog te denken aan mijn bekeuring die ik net voor we weg gingen kreeg, 4 km te hard op de provinciale weg, ik zal het hier maar niet vertellen, snappen ze toch niet.

Wij gaan nu Hoi An verder verkennen, dus tot de volgende update.

Groetjes uit Vietnam, 

Jennie en Wim