Vertrek en van Hanoi naar Halong Bay

Hallo allemaal,

Het eerste bericht uit Vietnam. We zijn nu een weekje hier en er is al heel wat gebeurt, het wordt een lang verhaal vrees ik. De dagen voor het vertrek stonden in het teken van afscheid nemen en de laatste voorbereidingen treffen, met familie een avondje uit geweest en in Maarn veel aanloop gehad, maar uiteindelijk werd het dan toch maandagmorgen, tijd om op te stappen. Alle bagage paste precies, afmetingen voor in de auto (op de cm) en de kilo’s voor in het vliegtuig (het mocht een onsje meer zijn). Dus rond 8 uur naar Claudia, waar ook Remco op ons wachtte en richting Schiphol. Helaas was er een autobrand op de A2 dus een hele lange file, maar we hadden gelukkig genoeg tijd om er een ontspannen ritje binnendoor van te maken. Inchecken liep perfect, binnen 10 min waren onze fietsen en koffers op reis, 2 uur later vertrokken ook wij met een half uurtje vertraging. Geen nood we hadden 2 uur speling voor onze overstap in Moskou, geen probleem. Helaas was er in Moskou wat grondmist waardoor we even “in de wacht” werden gezet, geen probleem tijd genoeg. Landing werd in gezet, maar op het laatste moment net voor de wielen op de grond kwamen, een doorstart, dus weer de lucht in en weer achteraan aan sluiten. Nu werd het toch wel een beetje spannend of we onze volgende vlucht nog wel konden halen.
Na de lading direct kijken welke gate we moesten hebben en rennen, maar dit was Moskou, ondanks dat we het land niet in moesten, toch een paspoortcontrole met natuurlijk een hele lange rij wachtende. Gelukkig kwam wij een vriendelijke Russin tegen die ons langs die rij loodste, maar er stonden nog meer Nederlanders die naar Hanoi moesten, dus de groep ”voordringers” werd wel steeds groter! Uiteindelijk konden wij als eerste langs zo’n strenge “ Anouska” en naar de gate. Die ging dus net voor onze neus dicht! Wij vertellen dat er nog 20 of 30 personen uit Amsterdam aan kwamen en het aantal boze passagiers achter ons alleen maar groeide, werd er toch met het vliegtuig contact gezocht en ging de gate als nog open, wat een opluchting!
Na een uitstekende vlucht kwamen we keurig op tijd aan in Hanoi. Visum was zo geregeld dus nog even onze koffers en fietsen ophalen en naar de extra grote shuttle van het hotel die we geregeld hadden, dachten we. Helaas, na lang wachten tot de laatste bagage op de band lag, geen koffers en ook geen fietsen. Op naar de bagage afhandelingsdesk, daar konden ze ons vertellen dat er 2 stuks bagage de volgende dag afgeleverd zouden worden bij ons hotel, allemaal leuk maar wij hadden 4 stuks bagage bij ons, waar waren die 2 andere en welke waren dat, de fietsen of de koffers. Dat wisten ze niet, ga maar naar het hotel en dan horen jullie nog van ons…….
Dus wij met lege handen naar die extra grote shuttle en naar ons hotel. Een prima hotel, keurig ontvangen, nette kamer en erg behulpzaam personeel, die hebben wel 8 keer naar de luchthaven gebeld voor nieuwe informatie, we hadden direct een band met ze. De volgende dag zouden die 2 stuks om 12 uur worden afgeleverd, maar dat werd in de ochtend al gecorrigeerd naar 2 uur en later, na weer telefonisch contact werd dat 4 uur. Dus wij zaten al de hele middag voor het hotel in spanning te wachten. Jen zag de bus als eerste komen en zag onze fietsdozen boven de ramen van de bus uitsteken, dus snel naar die bus, na wat zoeken zaten ook onze koffers er in, wat een opluchting, anders hadden jullie ons nu al weer in Maarn zien rondlopen. Dit hoofdstuk konden we afsluiten!
Ons prefecten hotelletje (Hanoi Little Town Hotel, een echte aanraders voor wie een keer naar Hanoi gaat) lag midden in de oude stad, druk, maar erg gezellig, we voelden ons daar direct thuis. Nog even onze plaats op de weg vinden tussen al het verkeer, de uitgestalde spullen van de honderden winkeltjes en de “terrasjes”. Het lawaai is overweldigend, maar ook dat wend! Meest indrukwekkend was het mausoleum van Ho Chi Min en het gebied er omheen.
Op vrijdag werd het tijd om te gaan fietsen. Even een dingetje om de stad in te rijden met miljoenen scooters en constant claxonnerende bussen en auto's. Maar ja, even doorbijten en optappen. Na 1 km moesten we de rivier oversteken via een spoorbrug van 2 km lang met een paadje van een meter breed en weer honderden scooters, een grote sliert. Alleen het gekke was, ze kwamen ons allemaal tegemoet, niemand moest onze kant op en passeren was toch wel erg moeilijk. Na 100 meter door geploeterd te hebben kwamen we er achter dat op de spoorbrug er links gereden moest worden en niet rechts zoals op de weg. Met veel moeite de fietsen omgedraaid, terug en via de andere kant opnieuw beginnen, dat ging veel beter. We hebben ondertussen al meer van dat soort spoorbruggen gehad, ook daar links rijden, vreemd, maar als je het weet geen probleem. Nou ja, geen probleem, bij een van die bruggen was het pad gemaakt van houten balken, maar die waren ze vergeten vast te zetten. Dus maar even opgestapt en 700 meter gelopen, leek ons wat veiliger. De eerste 2 fietsdagen verliepen best wel goed, soms via de snelweg, goed te doen als je gewend bent aan de hectiek, en meestal via kleine binnen wegen via leuke dorpjes ontzettend aardige mensen. Nog nooit zo veel “Hello” moeten zeggen en moeten zwaaien naar mensen langs de kant of op scootertjes. Kom je langs een school dan zijn ze helemaal niet meer te houden! Als we ze dan voorbij gereden zijn hoor je ze nog lang na giechelen, elke keer weer leuk.
We stoppen onder weg redelijk vaak om even wat te drinken, de temperatuur is eigenlijk best wel goed (rond de 27 graden) maar erg vochtig, na even gefietst te hebben gutst het zweet aan alle kanten uit je lichaam, drinken, drinken en nog eens drinken. Trouwens, wat we ook bestellen bij die lokale tentjes, de prijs is altijd 20.000 Dong (80 cent), of het 2 thee en een regenjas (het hield in ieder geval de regen tegen), of 2 cola of iets anders was, altijd 20.000 Dong.
De derde dag (gisteren) was een zware dag, we hadden ons ingesteld op een half dagje fietsen, we hoefden maar 45 km van Hai Phong naar Halong Bay. We zaten al om half 8 op de fiets (in de regen trouwens, krijgen regelmatig een buitje warm water over ons heen) en volgens Google Maps moesten we via de grote (snel) weg weer een rivier oversteken. Na 10 km fietsen bleek die brug verboden voor scooters en fietsen! Het enige alternatief was een veerpontje te nemen, natuurlijk 8 km terug. Daar aangekomen gekeken hoe ver we nog moesten, 47 km, schiet lekker op, 18 km gefietst en 2 km verder van de bestemming, maar oké, tijd genoeg. Na het pontje werd de weg wat slechter en uiteindelijk reden we met 7 km per uur over een keien/modderbad tussen allemaal viskweek vijvers door, gaande weg werd het beter en na nog 2 pontjes kwamen we weer op een brede, rustige provinciale weg, op naar Halon Bay. Weer helaas, wegwerkzaamheden, de weg werd een grote modderpoel van geel/rode klei met gaten en kuilen. Na een paar km doormodderen kwam er een scooter naast me rijden die vroeg waar we heen gingen, naar Halong Bay natuurlijk. Nou dat was niet mogelijk, er was een nieuwe tolweg aangelegd en ook die was niet voor scooters en fietsen, we moesten hem volgen naar zijn huis en dan konden we kijken wat de beste mogelijkheid was. Dus wij 5 km modderbadend achter een scooter aan! Hele aardige mensen, we kregen meteen water en de familie ging in conclaaf hoe ze dit probleem voor ons konden oplossen. Wij hadden ondertussen zelf al een alternatieve route gevonden, maar zij hadden de zus aangewezen om voor ons uit te rijden, ja, weiger dat maar eens. Dus wij achter haar aan. De weg was nu wel een stuk beter geworden, de natte klei was er niet meer, maar het water en de diepe gaten bleven. Zigzaggend over de weg een scooter volgen is nog steeds zwaar. (Voor de insiders, ik heb niet gestayerd) . Na 10 km werd ons netjes de weg verder uitgelegd en konden we weer zelfstandig verder. Rond half 4 kwamen we dan toch nog in Halong Bay aan, afgepeigerd!
We hebben hier een hotelletje voor 3 nachten voor we weer verder gaan, hopelijk is het volgende verhaaltje dan wat korter